Մարտի 13-ին հայիկիս հետ այցելեցինք Հովհաննես Կարպետյանի անվան Երկրաբանական թանգարան։ Ես այնտեղ տեսա բազմաթիվ գույնզգույն քարեր և ապարներ, որոնք հավաքված էին Հայաստանի, ինչպես նաև Հայաստանից դուրս տարբեր տարածքներից։ Բոլոր նմուշներն ունեին երեք լեզուներով բացատրություններ։ Այնտեղ կային նաև հետաքրքիր բրածոներ․ քարացած բույսեր, կենդանիների կմախքների մնացորդներ, քարի վրա մնացած բույսերի հետքեր, նախնադարյան մարդկանց քարե գործիքներ և այլն։ Տեսանք նաև Հայաստանի տարածքում որպես շինանյութ օգտագործվող քարեր՝ տուֆ, գրանիտ, բազալտ, մարմար և այլն։ Սրվակներում կային բնական ներկերի նմուշներ, որոնք դեռ հնուց մարդիկ օգտագործել են նկարչության և զարդարման համար։ Այնտեղ ես տեսա նաև իմ սիրած քարի՝ ամետիստի տարբեր նմուշներ։ Հայրիկիս առավել հիացրեց Ռուսաստանի Հեռավոր Արևելքից բերված մետեորիտի մի կտոր, որը նման էր մետաղի ձուլվածքի և շատ ծանր էր։ Թանգարանում կային նաև քարերից, այդ թվում նաև երեխաների կողմից պատրաստված կերպարվեստի նմուշներ։ Իհարկե, ինձ համար ամենաշատը զարմացրեց նախնադարյան փղի ոսկորների կտորների ուսումնասիրության հիման վրա վերստեղծված կմախքը՝ իր բնական չափերով։ Կմախքի տակ տեսանք նախնադարյան փղի իսկական ոսկորները։ Աշխատողներն ուրախ էին, որ ես հետքրքրված եմ երկրաբանությամբ ու քարերով և առաջարկեցին դասարանով մասնակցել քարերին նվիրված դասընթացներին։