Երբ ես հարցրեցի ծնողներիս, թե ինչպես դարձա սեբաստացի, նրանք ինձ այսպես պատասխանեցին․

Երբ մենք տեղափոխվեցինք Մալաթիա-Սեբաստիա Բ4 թաղամաս,  ես մոտավորապես երեք տարեկան էի։ Ծնողներս ինձ համար պարտեզ էին փնտրում և հայրիկս այցելեց Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի Արևմտյան դպրոց, հանդիպեց տնօրենին, ուսումնասիրեց պայմանները, կրթական ծրագրերը և հավանեց այն։ Դրանից հետո ծնողներս խորհրդակցեցին իրար հետ և ընտրեցին հենց այս պարտեզը։ Երբ հինգ տարեկան դարձա տեղափոխվեցի նախադպրոցական /հինգ տարեկանների/ խումբ, իսկ հիմա արդեն Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրի երրորդ դասարանի սան եմ։ Ես շատ ուրախ եմ, որ ծնորղներս հենց այս կրթահամալիրն են ընտրել ինձ համար, քանի որ ես այստեղ ինձ շատ լավ եմ զգում։ Ես շատ եմ սիրում եմ իմ դպրոցը, այստեղ շատ ընկերներ եմ ձեռք բերել և շատ բաներ եմ սովորել․ սոովորել եմ նկարել, լողալ, երգել, պարել, ծեփել կավով  և ծեփամածիկով։  Սիրում եմ նաև մեր ագարակը և այդտեղ բնակվող կենդանիներին։

Ողջույն, ես Կարեն Հովհաննիսյանն եմ։ Ես յոթ տարեկան եմ, սովորում եմ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում, երրորդ դասարանում։

Ինձ դուր է գալիս սովորել մեր կրթահամալիրում, քանի որ ես այստեղ ինձ լավ եմ զգում։ Ես շատ եմ սիրում նկարել, ծեփել կավով  և ծեփամածիկով, լողալ, երգել, պարել։ Սիրում եմ նաև կարդալ, նայել հետաքրքիր և ուսուցանող հաղորդումներ, մուլտֆիլմեր և ֆիլմեր։ Սիրում եմ աշխատել կոնստրուկտորով և լեգոյով։

Երազում եմ դառնալ գյուտարար և մի օր աղբի վերամշակման գործարան ստեղծել, որպեսզի բնությունն ավելի մաքուր լինի և կենդանիներն ավելի լավ բնական միջավայրում ապրեն։