Զրույցը պատմում է, որ Արևն ու լուսինը Աստծո զավակներն են. արևն աղջիկ է, լուսինը՝ տղա։ Հոր հրամանով նրանք պարտավորվում են գիշեր-ցերեկ հերթով հսկել աշխարհը։ Քույր ու եղբայր վիճակ են գցում, թե իրենցից ո՛վ գիշերը հսկի։ Վիճակն ընկնում է քրոջը՝ արևին։ Քույր ու եղբայր սկսում են տաք-տաք վիճել։ Աղմուկի վրա գալիս է հայրը։ Երբ իմանում է պատճառը, նախատում է լուսնին և հրամայում, որ նա գիշերները հսկի։ Լուսինը հանձն է առնում կատարել հոր կամքը։ Ապա աստված դիմում է աղջկան՝ արևին, առաջարկելով ցերեկները հսկել։ Արևն առարկում է, ասելով՝ որ ինքն իր աղջիկ տեղով ամաչում է օրը ցերեկով մարդկանց աչքին երևալ։
— Այդ դեպքում, — ասում է հայրը, — ձեռներիդ մեջ մեկ-մեկ խուրձ ասեղ բռնիր. ով որ կհամարձակվի քեզ նայել, ասեղներով ծակիր աչքերը։
Արևն ընդունում է այդ առաջարկությունը և այդ օրից սկսած հոր կամքը կատարում։
- Բառարանի օգնությամբ բացատրի՛ր այս բառերը:
վիճակ – Վիճակահանության, բախտախաղ
տաք-տաք վիճել – ուժեղ վիճաբանել
նախատել – հանդիմանել
հանձն առնել — պարտվորվել
կամք — Ցանկություն, պահանջ
առարկել – Հակաճառել, չհամաձայնե
Երգող Լուսինը
Լինում է, չի լինում մի լուսին է լինում։ Նա շատ է սիրում երգել և յուրահատուկ ձայն է ունենում։ Երբ նա երգում էր, բոլորը թողնում են իրենց գործերը և հիանում են նրա կախարդական ձայնով։ Մի օր երեկոյան լուսինը անտրամադիր է լինում ու սկսում է տխուր մի երգ երգել։ Մարդիկ, լսելով լուսնի թախծոտ երգը, նույնպես տխրում են։ Լուսինը տեսնում է, որ բոլորը տխրել են իր երգից և հասկանում է, որ չպետք է տխուր երգեր երգի։ Եվ այդ օրվանից նա գիշերները միայն հանգստացնող օրորոցային երգեր է երգում և մարդիկ հանգիստ քնում են։